De Mount Everest, die op een duizelingwekkende hoogte van 8.849 meter hoog staat, is 's werelds hoogste top en een baken voor avonturiers, bergbeklimmers en sensatiezoekers. Genesteld in de Himalaya, op de grens van Nepal en China (Tibet), heeft de Everest lange tijd een mystiek en allure gehad die klimmers van over de hele wereld aantrekt. Het beklimmen van deze majestueuze reus is echter geen sinecure, en de gevaren die gepaard gaan met het beklimmen van de Mount Everest zijn net zo formidabel als de berg zelf. In deze blog gaan we dieper in op de verschillende risico's en gevaren die deze iconische top tot een van de meest verraderlijke toppen op aarde maken.
Hoogte: de stille moordenaar
Hoogte is misschien wel het meest beruchte gevaar dat gepaard gaat met het beklimmen van de Mount Everest. Naarmate klimmers hoger stijgen, wordt de lucht dunner, wat leidt tot een vermindering van de beschikbare hoeveelheid zuurstof. Dit gebrek aan zuurstof, bekend als hypoxie, kan ernstige fysiologische gevolgen hebben voor het menselijk lichaam.
Op de top van de Everest is de luchtdruk slechts ongeveer een derde van die op zeeniveau, en het zuurstofniveau is gevaarlijk laag. Klimmers zijn afhankelijk van aanvullende zuurstof om op deze extreme hoogten te overleven. Het menselijk lichaam gaat snel achteruit zonder voldoende zuurstoftoevoer, wat leidt tot hoogtegerelateerde ziekten zoals acute hoogteziekte (AMS), longoedeem op grote hoogte (HAPE) en hersenoedeem op grote hoogte (HACE). Deze aandoeningen kunnen symptomen veroorzaken die variëren van misselijkheid en duizeligheid tot verwarring en overlijden als ze niet onmiddellijk worden behandeld.
Extreem weer
De onvoorspelbare en barre weersomstandigheden op de Mount Everest vormen een constante bedreiging voor klimmers. Door de torenhoge hoogte van de berg ervaart hij het hele jaar door een breed scala aan weerpatronen, waardoor het essentieel is voor klimmers om de juiste gelegenheid te kiezen om de top te bereiken.
Sneeuwstormen, orkaanwinden en temperatuurschommelingen komen vaak voor op de Everest. Deze omstandigheden kunnen leiden tot bevriezing, onderkoeling en desoriëntatie, waardoor de risico's van het beklimmen van de berg worden vergroot. Klimmers moeten waakzaam en goed voorbereid zijn om door zulk barre weer te navigeren.
Lawines en gevaar voor ijsval
De Khumbu Icefall, gelegen tussen Everest Base Camp en Camp I, is een van de meest verraderlijke delen van de klim. Het is een dynamische gletsjer gevuld met torenhoge seracs en diepe kloven, die op elk moment kunnen verschuiven en instorten. Lawines in de Icefall vormen een aanzienlijke bedreiging, en klimmers moeten dit gebied met voorzichtigheid doorkruisen.
In april 2014 raasde een verwoestende lawine door de Icefall, waarbij zestien sherpa's om het leven kwamen. Deze tragische gebeurtenis herinnerde ons op sterke wijze aan het altijd aanwezige gevaar dat lawines op de berg met zich meebrengen.
Drukke routes
De afgelopen jaren heeft de Mount Everest een stijging gezien in het aantal klimmers dat de top probeert te bereiken, wat heeft geleid tot overbevolking op de smalle en verraderlijke routes van de berg. Het knelpunt bij de Hillary Step, een uitdagend gedeelte nabij de top, kan leiden tot vertragingen en een grotere blootstelling aan de extreme omstandigheden.
Het probleem van de drukte maakt de klim niet alleen gevaarlijker, maar zorgt er ook voor dat klimmers het risico lopen op uitputting en bevriezing tijdens het wachten op hun beurt om te stijgen. Het legt ook een aanzienlijke last op de reddingsinspanningen in geval van nood, aangezien de middelen en mankracht op de berg beperkt zijn.
Onvoldoende ervaring en opleiding
Bergbeklimmen is een vaardigheid die jarenlange training en ervaring vereist. Klimmers moeten goed thuis zijn in verschillende bergsporttechnieken, waaronder ijs- en rotsklimmen, reddingsacties in gletsjerspleten en overleven in de wildernis. Helaas proberen sommige mensen de Everest te beklimmen met beperkte of geen eerdere ervaring, waarbij ze sterk afhankelijk zijn van gidsen en ondersteunend personeel.
Onervaren klimmers zijn mogelijk niet voldoende voorbereid om cruciale beslissingen te nemen in extreme omstandigheden, waardoor het risico voor zichzelf en anderen op de berg toeneemt. Bovendien kan hun aanwezigheid op de Everest de middelen van ervaren klimmers en gidsen onder druk zetten, waardoor de aandacht wordt afgeleid van veiligheidsmaatregelen.
Fysieke en mentale vermoeidheid
Het beklimmen van de Everest is een ongelooflijk fysiek en mentaal veeleisende onderneming. Klimmers ondergaan zware dagen van stijgen en dalen, waarbij ze vaak hun lichaam tot het uiterste drijven. Gebrek aan slaap, uitputting en stress kunnen leiden tot een verminderd beoordelingsvermogen en een verminderde besluitvorming, waardoor het moeilijk wordt om effectief te reageren op veranderende omstandigheden.
De uitdaging van dode lichamen
Mount Everest heeft een grimmige reputatie opgebouwd als 'het hoogste kerkhof ter wereld'. De extreme omstandigheden maken het een uitdaging om de lichamen van klimmers die op de berg zijn omgekomen, terug te vinden. Als gevolg hiervan blijven de lijken van klimmers die het niet hebben overleefd op de Everest achter, wat vaak dient als een ziekelijk herkenningspunt voor degenen die nog steeds de klim proberen.
Deze grimmige herinneringen aan de gevaren van de berg kunnen een psychologische tol eisen van klimmers en dienen als een constante herinnering aan de risico's waarmee ze worden geconfronteerd. Bovendien kan de aanwezigheid van dode lichamen de reddingspogingen bemoeilijken en de gevaren die gepaard gaan met het beklimmen van de Everest verder vergroten.
Sherpa-risico's
Nepalese sherpa's spelen een cruciale rol bij het assisteren van klimmers bij hun beklimming van de Mount Everest. Ze bepalen de klimroute, dragen uitrusting en bieden ondersteuning aan expeditieteams. Sherpa's worden echter vaak blootgesteld aan verhoogde risico's vanwege hun werk op de berg.
Vooral de Khumbu Icefall is een gevaarlijk gebied voor sherpa's, omdat ze er regelmatig doorheen reizen om uitrusting en voorraden te vervoeren. In dit gedeelte hebben zich tragische ongelukken voorgedaan, waarbij veel sherpa's het leven hebben gekost, die hun leven riskeren om klimmers te steunen.
Conclusie: Wat is er gevaarlijk aan het beklimmen van de Mount Everest?
Het beklimmen van de Mount Everest is voor velen een droom, maar het is essentieel om de enorme gevaren die dit buitengewone avontuur met zich meebrengt te begrijpen en te respecteren. De omgeving op grote hoogte, extreme weersomstandigheden, lawines, overbevolking, onervarenheid, vermoeidheid en de aanwezigheid van dode lichamen dragen allemaal bij aan de immense risico's die gepaard gaan met het beklimmen van de hoogste top ter wereld.
Ondanks deze uitdagingen blijven klimmers zich aangetrokken voelen tot de Everest. Ze proberen niet alleen de berg te veroveren, maar ook hun grenzen te testen en de grenzen van menselijke prestaties te verleggen. Het is echter van cruciaal belang dat degenen die deze gevaarlijke reis ondernemen dit doen met de grootst mogelijke voorbereiding, respect voor de berg en bewustzijn van de inherente gevaren. De aantrekkingskracht van de Everest is misschien onweerstaanbaar, maar mag nooit worden onderschat.
